در دهه‌های اخیر بلندمرتبه‌سازی همواره به‌عنوان یک پدیده‌ی مهم و اساسی موردبحث بوده است. بدیهی است تغییر بی‌رویه کاربری زمین شهری و افزایش تراکم بی‌رویه در کاربری‌ها، مسائل و مشکلات بسیاری را در مقیاس شهر ایجاد می‌نماید. آنچه بیشتر بر این‌گونه ساخت‌وسازهای بدون برنامه تأثیر منفی می‌گذارد، عدم ملاحظه نسبت به موقعیت و یا ویژگی مکان‌هایی است که تقاضای افزایش تراکم و یا تغییر کاربری برای آنها صورت می‌پذیرد. پژوهش حاضر در پی آن است تا نشان دهد، برنامه ریزان شهری می‌توانند نقش بسیار مهمی در کاهش آثار نامطلوب ناشی از تغییر کاربری زمین، افزایش تراکم و احداث ساختمان‌های بلندمرتبه داشته باشند، بطوریکه می‌توانند قبل از اجرای پروژه‌های ساختمان‌های بلندمرتبه، ظرفیت قابل‌تحمل محیط شهری را در سطوح مختلف ارزیابی کنند. در این پژوهش، فرآیندی از ارزیابی اثرات ترافیکی به‌عنوان روشی برای محاسبه ظرفیت ترافیکی شبکه دسترسی و تعیین کیفیت سطح سرویس ارائه‌شده که بر اساس آن ظرفیت قابل‌تحمل محیط شهری از دیدگاه حمل‌ونقلی مورد ارزیابی قرارگرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که میزان حجم ترافیک اضافی از سوی کاربری‌های مختلف مجتمع اداری رسالت برحسب ضریب سفرسازی آنها تا حدودی با ظرفیت قابل‌تحمل شبکه پیرامون آن همخوانی داشته و به آستانه ظرفیت رسیده است. بر این اساس اگر برنامه‌ریزی و مکان‌یابی ساختمان‌های بلندمرتبه متناسب با ظرفیت شبکه حمل‌ونقل و ظرفیت قابل‌تحمل محیط شهری انجام شود، می‌توان انتظار داشت که بخشی از مشکلات مربوط به ترافیک شهری کاهش‌یافته و گامی به‌سوی محیط پایدار و برنامه‌ریزی یکپارچه کاربری زمین و حمل‌ونقل برداشته‌شده است.
Traffic impact assessment of the construction of tall buildings on carrying capacity of their surrounding access network
Case study: Resalat commercial-official complex
)