سنجش میزان پایداری اجتماعی در محلات 22گانه شهر بابلسر از منظر ساکنان

نوع مقاله : مقالات مستقل پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

2 دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، ساری، ایران

3 دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران

چکیده

پایداری اجتماعی یکی از ابعاد پایداری محلات شهری است که برای دستیابی به پایداری امری کلیدی می‏باشد. لذا توجه به آن، در نظر گرفتن توزیع بهینه امکانات به نفع همة قشرهای اجتماعی جامعه بوده و عدالت را در زمینه اجتماعی و فضایی فراهم می‏آورد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان پایداری اجتماعی محلات 22گانه شهر بابلسر از منظر ساکنان انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می‏‏باشد که پرسشنامه‏ای در قالب 5 بعد و 34 زیرشاخص تنظیم گردید و تعداد 375 پرسشنامه براساس مدل کوکران به‏صورت تصادفی در میان جامعه آماری مورد مطالعه توزیع شد. برای تجزیه و تحلیل شاخص‏های پایداری اجتماعی در محلات هدف از آزمون میانگین تی یکطرفه بر مبنای عدد 3 و در نهایت برای نشان دادن وضعیت محلات از نظر پایداری اجتماعی از کریتیک و روش ویکور بهره گرفته شد. یافته‏های آزمون تی یکطرفه بیانگر آن است که میزان پایداری در شاخص‏های ایمنی و امنیت (52/3)، سرمایه اجتماعی (16/3)، حس تعلق به مکان و کیفیت زندگی (26/3) نامطلوب و تنها شاخص مشارکت اجتماعی (87/2) نسبتا مطلوب می‏باشد. همچنین نتایج حاصل از امتیاز و رتبه‏بندی محلات نشان می‏دهد که 1/59درصد محلات در وضعیت پایداری اجتماعی ضعیف و کاملا ناپایدار قرار دارند. در مجموع، وضعیت پایداری محلات مورد مطالعه نامطلوب ارزیابی می‏شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Measuring the level of social sustainability in 22 neighborhoods of Babolsar City

نویسندگان [English]

  • pari shokri 1
  • Asadollah Divsalar 2
  • Amin Jahani 3
1 Assistant Professor of Geography and Urban Planning, Payam-e Noor University, Tehran, Iran
2 Associate Professor of Geography and Urban Planning, Payam-e Noor University, Tehran, Iran
3 M.A. in Geography and Urban Planning, Payam-e Noor University, Tehran
چکیده [English]

The aim of this study is to investigate and analyze the spatial extent of social stability in 22 neighborhoods of Babolsar. The research method is descriptive-analytical. It uses a questionnaire prepared with 5 dimensions and 34 sub-dimensions. 375 questionnaires were randomly distributed among the statistical population based on Cochran's model. To analyze the indicators of social stability in the target neighborhoods, the mean test was used with the mean value of 3. Finally, to show the status of neighborhoods in terms of social sustainability, Critic and Vickor method were used. Findings indicate that the levels of stability in the indicators of safety and security (3.52), social capital (3.16), sense of place and quality of life (3.26) are undesirable and the only indicator of social participation (2.87) is relatively desirable. Also, the results of neighborhood scores and rankings show that 54.5% of neighborhoods are in a state of poor social stability and completely unstable. In general, the stability of the studied areas is considered unfavorable.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Urban Neighborhoods
  • Social Stability
  • Babolsar City
  • Vickor