پیوند پایدار شهر و طبیعت از طریق طراحی شبکه فضاهای عمومی (نمونه موردی: شهر نور)

نوع مقاله : مقالات مستقل پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه شهرسازی ، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

2 دانشجوی کارشناسی ارشد گروه شهرسازی، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

چکیده

برقراری رابطه فضایی مناسب میان بخش ساخته شده و عناصر طبیعی موجود در بافت شهر یکی از شروط اساسی پایداری است. رابطه‌ای که با ایجاد دگرگونی در نگاه بشر پس از رنسانس و در ادامه انقلاب صنعتی به‌طور چشمگیری دچار تغییر گشت و ارتباطی که میان شهر و بستر طبیعی تا پیش از آن به شکل مطلوبی وجود داشت کمرنگ گشته که نیازمند بازنگری است. این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش است که چه نوعی از برخورد با طبیعت در فرم شهر و ساختار فضاهای عمومی شهری جهت ارتباط مجدد این دو عنصر پاسخده است؟ آنچه در این مقاله مدنظر است، شناسایی امکانات طراحی شبکه‌ای و یکپارچه فضاهای عمومی در ایجاد ارتباط مناسب میان بافت طبیعی و مصنوعی و تقویت پیوند شهر و طبیعت با رعایت اصول مطرح شده در نظریه‌های شهرسازی طبیعت مبنا است. در این پژوهش با تحلیل محتوای منابع و نظریات مطرح شده در ادبیات توسعه سبز شهری و نظریات رویکرد شبکه فضاهای عمومی انجام گرفته تلاش شد تا شاخص‌های ساختار فضایی شهر در راستای پیوند آن با طبیعت استخراج گردد. مطابق مطالعات انجام شده نظریه‌های شهرسازی طبیعت مبنا بر لحاظ نمودن بستر طبیعی موجود در شهرها و چرخه‌های زیست‌محیطی آن‌ها در ساختار اصلی شهر تأکید و هر یک پیشنهاداتی را ارائه نموده‌اند. همچنین تجربه‌های انجام‌شده در زمینه شهرسازی یکپارچه نیز بهره‌گیری از عناصر طبیعی شهر در مجموعه فضاهای عمومی را تأمین‌کننده انسجام بافت شهری دانسته و از امکانات این عناصر در راستای ایجاد شبکه‌ای از فضای عمومی بهره برده‌اند. لذا می‌توان این‌طور نتیجه گرفت که بهره‌گیری از رویکرد شبکه فضاهای عمومی شهری در پیوند شهر و طبیعت می‌تواند فرصتی را در فرآیند طراحی ایجاد نماید تا عناصر طبیعی به‌عنوان بخشی از استخوان‌بندی شهر و نه جزئی منفک از آن لحاظ گردند؛ طبق یافته‌های پژوهش توجه به شاخص‌های اتصال، تداوم، تنوع، عدالت دسترسی، کفایت فضای طبیعی، کیفیت فضای طبیعی، ایمنی، مقیاس انسانی، هویت – شخصیت، اختلاط کاربری، و پیاده مداری می-توانند در پیوند شهر و طبیعت مؤثر باشند. در نهایت با توجه به شاخص‌های استخراج شده میزان هم‌پیوندی ساختار شهر نور با طبیعت ارزیابی گردید.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Sustainable Connection between City and Nature through Designing a Public Space Network: A Case Study on Noor City)

نویسندگان [English]

  • Seyed Mahdi Khatami 1
  • Fatemeh sadat mousavinezhad 2
1 Assistant Professor of Urban Design, Faculty of Art & Architecture, Tarbiat Modares University,Tehran, Iran
2 M.A. in Urban Design, Urban Design, Faculty of Art & Architecture, Tarbiat Modares University,Tehran, Iran
چکیده [English]

Establishing a proper spatial relationship between the built-up environment and the natural elements of a city is one of the basic conditions for sustainable development. This relationship that existed between the city and the natural context before has changed dramatically with the transformation of the human view after Renaissance and Industrial Revolution. This research seeks to find the ways that the nature can be reconnected to urban public spaces structure in a city. It also tries to identify the potentials of integrated urbanism and urban public spaces network to create and strengthen a proper connection between natural and built-up environment by observing the principles set forth in nature-based urbanism theories. In this research, the indicators of the spatial structure of the city are extracted to be connected it to nature by analyzing theories in urban green development literature and designing a public spaces network. According to the studies, nature-based urbanism theories have been emphasizing considering the green context and their environmental cycles in designing the main structure of the cities. Also, some projects in the field of integrated urbanism have considered the use of natural elements in public spaces network as a provider of cohesion in the urban fabric. Therefore, it can be concluded that using the approach of urban public space network in connecting the city and nature can create an opportunity in the design process for considering natural elements as part of the ossification of the city and not separated. According to the findings, an urban public space network with connectivity, continuity, diversity, accessibility, natural space adequacy, natural space quality, safety, human scale, identity, mix use and walkability qualities can be effective in connecting the city and nature. Finally, according to the indicators, the degree of interconnectedness of the structure of Noor City with its nature has been evaluated.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Public space network
  • Connecting city and nature
  • Nature-based urban design
  • Urban green structure

مراجع

 
Alastair, P. (2013). The next rural design revolution. Architectural Design, 83. 118-125.
Bahrainy, H. (2013). Urban design process. University of Tehran press. (In Persian)
Beatley, T. (2011). Biophilic City: Integrating Nature into Urban Design and Planning. Washington: Island Press
Beatley, T. (2012). Green Cities of Europe: Global Lessons on Green Urbanism. Washington and London, Island Press.
Beatley.T. (2000). Green Urbanism Learning from European Cities. Washington, D.C. Island Press.
Ellin, N. (2006), Integral urbanism. London & New York. Routledge
Farr.D. (2008). Sustainable Urbanism: Urban Design with Nature. John Wiley & Sons
Habibi, M. (2013). Pastoralism: Pristine Nature vs. Artificial Nature. Manzar, 25, 26-27. (In Persian)
Hepcan, Ş., Kaplan, A., Özkan, B., Küçükerbaş, E. V., Yiğit, E. M., & Türel, H. S. (2006). Public space networks as a guide to sustainable urban development and social life: A case study of Muğla, Turkey. The International Journal of Sustainable Development and World Ecology, 13(5), 375-389.
Hepcan. S. (2006). Public space networks as a guide to sustainable urban development and social life. International Journal of Sustainable Development & World Ecology 13, 1–15.
Ismailian, S & Poor Jafar, M. (2013). In search of criteria for shaping the network of urban spaces in the historical contexts of Iran; Case Study: Isfahan, Dardasht. International journal of urban and rural management. 31, 65-82. (In Persian)
Júlia, P. A., Antoni, R., Pedro, B., & Fernando, N. D. S. (2010). Planning public spaces networks towards urban cohesion. In 46th ISOCARP Congress.
Koumans. S. (2013). A network to network. Master of Urbanism. Delft University of Technology.
Marinic, G. (2013). Landscape utopianism: information, ecology and generative pastoralism. Architectural Design, 83(3), 94-99.
McHarg, I. L. (1969). Design with nature (pp. 7-17). New York: American Museum of Natural History.
Mir Gholami, M & Madaghalchi, L & Shakiba Manesh, A &, Ghobadi, P. (2016). Rehabilitation of urban rivers based on two approaches to biophilic and water-sensitive urban design. Manzar. 36,. 20-27. (In Persian)
Moughtin. C. (1996): Urban Design: Green Dimensions. Architectural press.
Moughtin.C, Shirley.P. (2005). Urban Design: Green Dimentions. Elsevier.
Pakzad, J. (2011). An intellectual history of urbanis: from guantity to qua90lity. CEUD. (In Persian)
Pozo Gil, M. (2013). Wild City: MVRDV‐Weaving Nature and the Urban. Architectural Design, 83(3), 48-55.
Razzaghi. S. (2008) Landscape urban planning: a new approach in landscape architecture and urban design. Bagh-e Nazar. 10, 27-36. (In Persian)
Register, R. (1987). Eco-city Berkeley: Building Cities for a Healthy Books, Future. CA.
Register.R. (2002). Ecocities: Rebuilding Cities in Balance with Nature. Gabriola Island.
Rogers, R. (1999), towards an urban renaissance. London. Taylor & Francis.
Roseland.M. (1997). Dimensions of the eco-city. Cities, Vol. 14, No. 4, pp 197-202.
Roshani, P & Habibi, K & Zarabadi, S & Saeedeh, Z, S (2017). Presenting a Conceptual Model of Integration of Urban Spaces Network and Its Application in District 6 of Tehran. Bagh-e Nazar. 48, 31-42. (In Persian)
Rroseland, M. (1992). Toward Sustainable Communities: A Resource Book fi), Municipal and Local Governments. National
Tavallae. N. (2008) Integrated Urban Form soffeh, 12(35), 5-19. (In Persian)
Tavassoli, M. (2003). The Principle of Communication in Urban Design. Honar Ha Ye Ziba, 14, 32-39. (In Persian)
Thompson, C. W. (2002). Urban open space in the 21st century. Landscape and urban planning, 60(2), 59-72.
Titman, M. (2013). Dualism is dead; long live the Pastoral. Architectural Design, 3(83), 14-19.
Trancik, R. (1986). Finding lost space. New York, Van Nostrand Reinhold Company.
Waldheim, Ch. (2006), the Landscape Urbanism Reader. New York, Princeton Architectural Press.
Wheeler, S. M., & Beatley, T. (Eds.). (2014). Sustainable urban development reader. Routledge.
مطالعات ساختار و کارکرد شهری
دوره 9، شماره 31
خرداد 1401
صفحه 69-100

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 10 مهر 1400
  • تاریخ بازنگری: 10 آذر 1400
  • تاریخ پذیرش: 07 خرداد 1401

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار